Για τη δολοφονία του Ναχέλ: Η οργή ξεχειλίζει

30/06/2023

Στο Παρίσι, στο προάστιο Ναντέρ, στις 27 Ιουνίου το πρωί ακόμα ένας 17χρονος γάλλος αλγερινής καταγωγής, ο Ναχέλ δολοφονείται εξ επαφής μέσα στο αυτοκίνητό του από χέρι μπάτσου. Η επίσημη αφήγηση θα ήταν μη συμμόρφωση σε έλεγχο και άμυνα του μπάτσου εν ώρα υπηρεσίας. Η ύπαρξη όμως ενός βίντεο από περαστικό δεν άφησε χώρο στα παπαγαλάκια του συστήματος να βγάλουν για άλλη μία φορά το ρατσιστικό τους οχετό περί επικίνδυνου εγκληματία. Όχι βέβαια ότι δεν το επιχειρούν μέσα από τις φωνές των μίντια, του υπουργού εσωτερικών ή των “ανεξάρτητων πολιτών” που δίνουν την απαραίτητη κοινωνική νομιμοποίηση στην κλιμάκωση της κατασταλτικής αγριότητας και της εθνικιστικής πολιτικής. Η βία, ο ρατσισμός, ο εξευτελισμός και οι δολοφονίες από τους μπάτσους ειδικά προς τους κατοίκους των εργατικών, φτωχών και έγχρωμων γειτονιών του παρισιού είναι καθημερινή και κανονικοποιημένη. Δεκατρείς άνθρωποι έχουν δολοφονηθεί το 2022 με δικαιολογία “αντίσταση κατά τη σύλληψη”. Η οργή ξεχειλίζει…Τα γαλλικά γκέτο των εξαθλιωμένων, αόρατων και περιθωριοποιημένων εξεγείρονται ξανά.

Η κρατική δολοφονία απαντήθηκε άμεσα με άγριες συγκρούσεις στους δρόμους, οι οποίες εδώ και μέρες συνεχίζονται ασίγαστα. Οι δρόμοι πολλών πόλεων της Γαλλίας γεμίζουν από την οργή των διαδηλωτών/τριών επιστρέφοντας πίσω ελάχιστη από τη βία που δέχονται. Πυρπολήσεις κρατικών κτηρίων, ένοπλες επιθέσεις σε μπάτσους και οχήματα είναι η πραγματικότητα τις τελευταίες νύχτες, παρά τος απαγορεύσεις κυκλοφορίας. Η απάντηση του κράτους: άγρια καταστολή, συλλήψεις, χημικά, πλαστικές σφαίρες. Δεν μας εκπλήσσει τίποτα πια. Η αστυνομία είναι ταγμένη στο κράτος και είναι έτοιμη να σκοτώσει για να υπερασπιστεί τα αφεντικά της. Η δολοφονία του Ναχέλ δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό, δεν είναι μία “παθογένεια” της γαλλίας, είναι η απτή έκφραση του ρατσιστικού κράτους, του εθνισκιστικού κοινωνικού φαντασιακού και του εμπεδωμένου σεξισμού σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Δεν μπορεί να αποκοπεί από τη δολοφονία του Εμπούκα από τη νιγηρία από τα ελληνικά φασιστικά σκουπίδια του Α.Τ. Ομονοίας, του Ρομ Κώστα Φραγκούλη για είκοσι ευρώ, της Zackie Oh από τη μαφία των καταστηματαρχών και των μπάτσων της Ομόνοιας, των μεταναστών στο ναυάγιο της Πύλου και πόσων άλλων ατόμων που η ζωή τους υποτιμάται ως ανάξια να βιωθεί στον θαυμαστό, λαμπερό κόσμο του καπιταλισμού, της λευκής υπεροχής και της πατριαρχίας.

Όσο κι αν μας χωρίζουν χιλιόμετρα στο χάρτη, η καρδιά μας φλέγεται μαζί με εκείνους/εκείνες/εκείνα που μάχονται για την έσχατη αξιοπρέπεια, για να περπατούν ελεύθερα. Η καρδιά μας σφίγγει σε μια γροθιά στέλνοντας ένα ελάχιστο σινιάλο αλληλεγγύης. Όλα στους δρόμους…

Κράτος, μπάτσοι, δικαστές, αφεντικά, σεξιστές δολοφονούν

Να μην αφήσουμε άλλη μία δολοφονία να περάσει στα ψιλά

Στη μνήμη του Ναχέλ και όλων όσων χάθηκαν νωρίς